Kategoria: przyszłość

O przyjęcie do policji z roku na rok ubiega się coraz więcej kobiet. Ich motywacje są różne. Z pewnością nie bez znaczenia jest fakt, że ten rodzaj pracy daje poczucie bezpieczeństwa finansowego, co przy niestabilnych warunkach na rynku ma niebagatelne znaczenie. Czy łatwo jest się dostać do służby? Okazuje się, że nie. Potencjalna kandydatka jest oceniana na podstawie takich samych kryteriów co jej koledzy. Żeby rozpocząć pracę przyszła policjantka musi przejść przez wieloetapowy system rekrutacji.

Kobiety w policji – wymagania formalne

Nie każdy może ubiegać się o posadę w policji. Żeby mieć szanse na przyjęcie należy posiadać przynajmniej średnie wykształcenie. Preferowane jest natomiast wykształcenie wyższe. Można za nie dostać nawet osiem punktów w systemie rekrutacji. Jeszcze większe szanse mają osoby posiadające tytuł ratownika medycznego, instruktora nurkowania, instruktora sztuk walki lub strzelectwa sportowego. Potencjalni kandydaci do policji powinni posiadać także ważne prawo jazdy. Niezwykle istotną kwestią jest niekaralność. Osoby, które chcą ubiegać się o posadę w policji nie mogą być karane. Spełnienie tych kryteriów oznacza szanse na udział w dalszym postępowaniu rekrutacyjnym.

Test psychologiczny dla kandydatów do policji

Zarówno przyszli policjanci, jak i przyszłe policjantki muszą przejść przez testy psychologiczne. Ich zadaniem jest stwierdzenie, czy kandydat posiada predyspozycje do pracy w zawodzie. Praca policjanta jest niezwykle wymagająca, dlatego do jej podjęcia są potrzebne określone kompetencje psychiczne. Policjant powinien być całkowicie zrównoważony psychicznie, a także w bardzo dużym stopniu odporny na stres, którego w tym zawodzie nie brakuje. Pomyślnie zdany test kompetencji psychologicznych jest niezbędny do ubiegania się o posadę policjanta.

Test wiedzy dla przyszłych funkcjonariuszy policji

Każdy kandydat na stanowisko policjanta musi pozytywnie przejść test wiedzy. Ma on postać testu zawierającego czterdzieści pytań. Będą one dotyczyły funkcjonowania władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej, a także bezpieczeństwa publicznego. Można przygotować się do testu wykorzystując przykładowe pytania, które znajdują się w sieci. Test należy do łatwiejszych etapów postępowania rekrutacyjnego. Osoby, które pomyślnie go zaliczą mogą myśleć o przystąpieniu do naprawdę wymagającego egzaminu – testu sprawności fizycznej.

Test sprawności fizycznej – tor przeszkód

Egzamin ze sprawności fizycznej jest prawdziwym wyzwaniem, zwłaszcza dla kobiet, które starają się o przyjęcie do policji. Muszą one przejść taki sam egzamin sprawnościowy jak ich koledzy. Ma on postać toru przeszkód. Należy przejść go w określonym czasie, co sprawia wiele problemów kobietom, które z natury są mniej wytrzymałe niż mężczyźni. Osoby, które za pierwszym razem nie przejdą testu sprawnościowego nadal mają szansę na rekrutację. Muszą one jednak wyrazić gotowość do przystąpienia do egzaminu w późniejszym terminie. Kandydatka, która uzyska wymaganą ilość punktów może liczyć na rozpoczęcie pracy w charakterze policjantki.

Read Full Article

Ostatnie lata to w Polsce bardzo podgrzana debata publiczna na temat bezpieczeństwa kraju. Oczywiście sporo z tych dyskusji zapoczątkowano tylko i wyłącznie na potrzeby kampanii wyborczej prezydenckiej, ponieważ to jedno z najważniejszych ustrojowych obowiązków nadawanych Prezydentowi przez Naród i wyrażonych w Konstytucji – pełnienie zwierzchnictwa nad Armią. Zadania Armii to oczywiście w pierwszej kolejności dbanie o bezpieczeństwo państwa rozumiane jako jego suwerenność i nienaruszalność terytorialną. Na szczęście w dzisiejszych czasach bardzo wiele aspektów takiej obronności realizuje się kolektywnie, na poziomie licznych sojuszy wojskowych, takich jak chociażby NATO. Partnerstwo polityczne i ścisła współpraca gospodarcza krajów UE oraz innych demokracji liberalnych na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat skutecznie podniosło poziom bezpieczeństwa całego sojuszu – ale niekoniecznie bezpieczniejsze stały się poszczególne kraje.
Przekonanie o tym, że jako całość NATO lub UE obroni się przed wszelkimi zagrożeniami zewnętrznymi, zaczyna jednak ostatnio upadać. Mało kto ma już dzisiaj natomiast przekonanie, że gdyby przyszło państwu do stawienia samodzielnego oporu przed atakiem przez chociaż pierwszych kilka tygodni agresji, przed zmobilizowaniem się reszty sojuszników do pomocy – państwo takie jak Polska byłoby w ogóle wydajne. Dlatego daje się zauważyć dość szerokie społeczne poparcie i zgodę opinii publicznej na dalej idące inwestycje i reformy w system bezpieczeństwa państwa polskiego.

Read Full Article

Poglądy na temat pozycji naszego kraju na świecie bywają skrajnie różne w zależności od opcji politycznej reprezentowanej przez osoby wygłaszające te poglądy. Nie jest jednak istotne to, jak Polakom wydaje się, że są postrzegani, lecz jak faktycznie nasz kraj odbierany jest wśród przedstawicieli innych krajów. Jednym z pierwszych czynników, które rzucają się w badaniach, to oczywiście niski odsetek mniejszości narodowych czy religijnych w naszym kraju – niekoniecznie musi to być wynikiem dyskryminacji czy ksenofobii wśród społeczeństwa, a może to być wynik wielu wieków takiej polityki społecznej czy imigranckiej, a nie innej. W rzeczywistości jednak dla przeciętnego mieszkańca innego kraju, Polska nie wydaje się miejscem szczególnie przychylnym do zamieszkania czy otwartym na inność i obcość, co z pewnością ma także wpływ na dość niskie zainteresowanie wielotysięcznej fali uchodźców obozowaniem właśnie na terenie naszego kraju. Polska nie wydaje im się nawet w połowie tak przyjaznym socjalnie i bytowo miejscem, jak kraje Starej Unii.

Pozycja Polski budowana jest oczywiście w dużej mierze przez nasze możliwości gospodarcze i na początku lat dziewięćdziesiątych mało kto poważnie liczył się z Polską, ponieważ nie posiadaliśmy żadnej siły nabywczej, własnej innowacyjnej produkcji. Polska stanowiła miejsce atrakcyjne tylko ze względu na dostęp do taniej siły roboczej. Dzisiaj sytuacja jest zgoła odmienna i wyniki polskiej gospodarki na tle innych krajów, zwłaszcza w okresie recesji, były wręcz doskonałe – konkurencyjność i innowacyjność podmiotów z naszej gospodarki także regularnie rośnie. W takich warunkach zainteresowanie międzynarodowego kapitału uruchamianiem swoich oddziałów i filii w Polsce rośnie, rośnie także partnerstwo i współpraca na płaszczyźnie politycznej między rządem z Warszawy a potencjalnymi partnerami handlowymi. Wszystko to musiało doprowadzić do dużo poważniejszego traktowania Polski przez całą międzynarodową opinię publiczną.

Read Full Article

Praca w policji daje możliwości rozwoju zawodowego, by piąć się na kolejne szczeble kariery, trzeba spełniać określone wymogi. Można więc awansować, po spełnieniu określonych zasad. Warunkiem jest np. przepracowanie w policji na danym stopniu, określonej liczby lat. Po tym czasie można się starać o awans. Są także możliwości, by przyspieszyć awans, jeśli występują określone, konkretne przesłanki ku temu. Co ciekawe, stopnie, które uzyskuje policjant w drodze kariery zawodowej, przyznawane są dożywotnio, po ukończeniu służby nadal można ich używać, jednak z dodatkiem –w stanie spoczynku. Praca w policji daje realne szanse rozwoju. Wraz z awansem dostaje się też możliwość większych zarobków,. Nic zatem dziwnego, że wielu policjantom zależy na wypracowaniu sobie możliwości awansowania. Tutaj są więc takie realne szanse na to, jeśli dana osoba spełni te wszystkie wymogi. Trzeba brać to pod uwagę. Z tego względu praca w policji jest więc uznawana za dobry i ambitny pomysł, dający szanse na rozwój.

Read Full Article

Od paru lat nie ma już obowiązkowej służby wojskowej, z tego cieszyło się wiele osób. Wiele osób było przeciwnikami tego rozwiązania, że trzeba było iść do wojska. Wielu też jest przeciwników tej reformy. Tak naprawdę może to mieć różne znaczenie. Są obecnie sposoby, by w inny sposób faktycznie pożytecznie spędzić ten czas. Tak naprawdę wojsko nie dla wszystkich było dobrym rozwiązaniem, choć wiele osób to wspomina jako czas kształtowania charakteru. Tutaj można mieć co do tego wątpliwości. Obecnie jest dobrowolna służba wojskowa. Jeśli ktoś chce z tym wiązać swoją przyszłość, ma taka właśnie szansę i możliwość. Mimo obaw, są nadal chętne osoby, które chcą dobrowolnie wstąpić do wojska i wiążą z tym swoją karierę zawodową. Dlatego wojsko nadal funkcjonuje i dobrze sobie radzi. Tak naprawdę więc taka reforma maiła wielkie znaczenie, ale w pozytywnym znaczeniu. Tutaj takie możliwości są by poprawić jeszcze bardziej funkcjonowanie wojska. Tak naprawdę uczynienie go w pełni zawodowym sprawia, że takie osoby faktycznie, decydując się same na wstąpienie do wojska, są bardziej zmotywowane, dostają za to całkiem dobre warunki finansowe, jak i mogą liczyć na rozwój, na możliwości awansowania. Z punktu widzenia społecznego i zawodowego, taka praca jest systematyczna, stabilna, atrakcyjna finansowo, dla wielu mężczyzn. Pozwala też się rozwijać, odpowiednio dbać o siebie, o swoją kondycję, co potem także się przydaje. Podobnie jak różne kursy, szkolenia – to potem na dalszych etapach kariery, w dalszym życiu też może się przydać, gdyż tak naprawdę kariera zawodowego żołnierza, trwa krótko, można iść na wcześniejszą emeryturę, zaś ta może być początkiem zupełnie nowej kariery i nowego rozwoju. Dlatego wciąż tak wiele osób uważna służbę wojskowa za coś, co jest atrakcyjne i może być wspaniałym sposobem na uzyskanie warunków do rozwoju. Na pewno więc właśnie ta stabilność, bezpieczeństwo, dyscyplina, jasność zasad, to wszystko może sprawiać, ze wciąż służba wojskowa cieszy się takim powodzeniem. Pozwala ona też utrzymać się w formie, w sprawności, wyrobić pewne nawyki, dlatego takie zadania mogą być faktycznie bardzo dobrym i mądrym rozwiązaniem. Można dzięki temu wiele możliwości zyskiwać i może to być faktycznie dobry początek dbania o swój rozwój, wiele osób sobie chwali służbę wojskową, wiele go mogła ona nauczyć. Tak naprawdę tutaj są też różne dodatkowe możliwości zawodowe. Choć by coraz więcej kobiet wstępuje do wojska, mając często już określone zawody cywilne, typu pielęgniarka, psycholog itd. Tak naprawdę główną przyczyną jest właśnie ta stabilność państwowej posady oraz liczne przywieje, co daje możliwość np. cieszenia się macierzyństwem, w odpowiednich warunkach itd. Tak więc na pewno taka stabilna posada, państwa, daje wiele możliwości. Można też awansować, struktury są bardzo rozbudowane. Dlatego taka służba wojskowa może być faktycznie doskonałym sposobem na podnoszenie swoich umiejętności i kwalifikacji, może być takim sposobem na to, by zadbać o te wszystkie ważne etapy i zadania, jakie są dla nas ważne. Na pewno więc umiejętność odpowiedniego zadbania o to, by dać sobie taką właśnie możliwość jest tutaj tym czynnikiem przyciągającym. Wiadomo, jak wygada obecnie rynek pracy, nie jest łatwo, mogą być różne trudności i problemy, jest niestety brak stabilności, jeśli już się znajdzie tą na ogół słabo płatną i niepewną pracę, to i tak trzeba się martwić, czy długo się w niej utrzymamy, poza tym większość takich prac nie daje realnych szans na rozwój, na ponoszenie kwalifikacji, na awansowane. Dlatego po jakimś czasie człowiek odczuwa ten zastój, nie ma za bardzo możliwości, by jakoś dalej się rozwijać. Tak więc niestety te czynniki stają się taki niekiedy niezbyt dobre i mogą mieć w związku z tym bardzo zły wpływ na nas. Na pewno więc tych możliwości jest sporo, także po zakończeniu służby wojskowej, jeśli się już ma takie przygotowanie. Poza tym zawsze pozostaje ta emerytura wojskowa, która też nie jest najniższa i nawet jak się nie możemy zdecydować na dorabianie, to i tak może ona wystarczyć. Dlatego takie możliwości są bardzo dobre, zawsze jest to jakieś realne wspomożenie. Ma to na pewno mnóstwo plusów, dlatego właśnie tak wiele osób nadal to wybiera. Tutaj więc te plusy niekiedy przeważają. Oczywiście teraz, gdy wojsko jest wyłącznie zawodowe, nadal są chętni by tam wstępować – ale są oni odpowiednio selekcjonowali. Na pewno ważny jest test kondycyjny, sprawnościowy, gdyż wojsko w dużej mierze polega właśnie na tym. To jednak niejedyna rzecz, która jest wymagana. Obecnie też bardzo duże szanse mają osoby z wyższym wykształceniem, które mają jakieś określone kwalifikacje, przydatne z wojskowego punktu widzenia. Dzięki takim właśnie kwalifikacjom, można doskonale się w tym sprawdzać i uzyskać właśnie taką możliwość, jak możliwość wstąpienia do wojska. Teraz są kalifikacje, więc całkiem sporo chętnych. W wiele osób odpada w przedbiegach. Dlatego też zwiększa się ten poziom, można faktycznie powiedzieć, że poziom osób, która tam są jest coraz to wyższy i już są te kwalifikacje większe. Dzięki temu faktycznie udaje się doskonalić te umiejętności i dbać o to, by była jakaś szansa na to, by udawało się odpowiednio to wszystko ułożyć. teraz ta służba wojskowa wygląda na pewno nieco inaczej, ma inne znaczenie, teraz praca tam może być faktycznie wyzwaniem, może dawać realne szanse. Teraz też są wyższe wymagania. Na pewno więc uczy wielu porządnych rzeczy, praktycznych umiejętności. Jest to praca , która wymaga zdyscyplinowania, odpowiedzialności. Są też różne zawody i różne stanowiska, jakie można tam zajmować, pracują więc tam osoby o różnych kwalifikacjach. Tak więc ten przekrój jest dość spory, praca taka daje też szanse rozwoju i awansowania tym osobom, które się chcą rozwijać i awansować. Tylko dzięki temu więc można w tych strukturach dalej tam awansować i istnieć, jeśli faktycznie dobrze to wybierzmy i taka paca będzie dla nas najlepsza. Praca w szeregach wojska to nie tylko te najniższe pozycje. Choć nawet szeregowi dość dobre mają warunki zatrudniania i płacy, jak na ich kwalifikacje. Może to być więc duża możliwość uzyskania lepszych czy gorszych wyników, mogą być to możliwości stabilnej i stałej pracy, stałe dochody, stałe finanse, potem szybsza emerytura. Może też być to szansa na rozwój i lepszą karierę po ukończeniu tej służby wojskiej. Tak więc znajdzie się tam miejsce dla różnych osób, o różnym podejściu, więc te możliwość dla takich czy innych osób także tam są.

Read Full Article

Bezpieczeństwo państwa przez bardzo długie czasy rozumiane było przede wszystkim jako jego zdolność do odstraszania i zniechęcania potencjalnych przeciwników przed atakiem. W czasach, gdy nie brakowało bardzo potężnych i agresywnych państw nastawionych na kolonizację całego znanego im świata – takie bezpieczeństwo było trudne do zapewnienia. Z czasem zaczęło jednak dochodzić do rozdrobnienia państwowości i różnice pomiędzy armiami poszczególnych krajów przestały być aż tak widoczne, a poza tym pojawiły się bardzo skuteczne sojusze mniejszych i średnich państw, które dla zapewnienia sobie wzajemnej siły, łączyły własne armie na wypadek jakiegokolwiek zagrożenia zewnętrznego, pozostając jednak na co dzień bytami kompletnie odrębnymi, a niekiedy nawet rywalizującymi na tym samym polu.

Zmieniające się czasy i rzeczywistość nie zmieniła jednak znaczenia armii dla każdego z państw i poza skrajnymi przypadkami, utrzymanie silnej armii zawodowej wydaje się być absolutnym priorytetem. Szczególnie w obecnych czasach rosnących niepokojów społecznych i wciąż zmieniającego swoje oblicza zagrożenia międzynarodowego, potrzeba silnej i dobrze przygotowanej do działania armii. To przygotowanie bierze się przede wszystkim ze szkolenia, które powinno odbywać się nie tylko regularnie, ale również na odpowiednim poziomie i z zaangażowaniem stosownego sprzętu. To kluczowe, aby żołnierze byli w dzisiejszych czasach odpowiednio wyposażeni, albowiem bez tego trudno jest w ogóle myśleć o stawianiu jakiegokolwiek oporu na nowoczesnym polu bitwy. Liczebność armii także ma znaczenie, jednak ono może zostać skutecznie zniwelowane właśnie poprzez wyjątkową innowacyjność armii i zastosowanie technologii bitewnej daleko przewyższającej możliwości przeciwnika. Od niepamiętnych czasów to właśnie posiadanie broni sprawniejszej i bardziej śmiercionośnej od przeciwnika, pozwalało na szybkie i bezbolesne przesądzanie wielkich wojen i mniejszych konfliktów na własną korzyść.

Read Full Article

W ostatnich latach zdecydowanie zmienił się profil i charakterystyka konfliktu zbrojnego, a to wymaga od wszystkich państw odpowiedniego dostosowania własnej polityki i procedur bezpieczeństwa, do tych nowych standardów. Coraz większym zagrożeniem jest terroryzm, zarówno zewnętrzny jak i wewnętrzny, podsycany przez ruchy separatystyczne lub rasistowskie. Niebagatelnym problemem jest również uodpornienie państwa na tzw. wojnę hybrydową, a więc taką, z jaką mamy obecnie do czynienia w samej Ukrainie, gdzie mądrymi strategicznymi działaniami Rosja hybrydowo odrywała kolejne fragmenty suwerennego państwa ukraińskiego i anektowała je we własne struktury. Obraz ten sprawia, że państwa zrzeszone w NATO, ale nie tylko, poszukują nowych metod obrony i przygotowania do odpowiedzi na te nowe zagrożenia rodem z XXI wieku.

Poważnym zagrożeniem nie jest jednak tylko nieznalezienie skutecznej odpowiedzi na terroryzm – wydaje się, że walka z nim od wielu dekad nie przynosi zamierzonego rezultatu. A niektórzy analitycy są nawet zgodni i skłonni przychylić się do tezy, że wojna liberalnej cywilizacji z ekstremalnym terroryzmem przynosi efekty odwrotne od zamierzonych i jedynie nasilają niechęć biednych społeczeństw i mniejszości narodowych lub etnicznych do bogatego „zachodu”. Patrząc na ostatnie niesamowite sukcesy propagandowe i niestety także wojenne, tzw. Państwa Islamskiego, można stwierdzić, że jest to organizacja wielokrotnie potężniejsza i bardziej wpływowa, niż jakkolwiek wcześniejsza organizacja terrorystyczna na świecie.

Uporanie się z takimi siłami wydaje się niemożliwe, a kolejne ataki jedynie podsycają agresję i narażają na ataki obywateli Europy czy Ameryki na ich własnym terenie. Bo coraz częściej takie organizacje z powodzeniem werbują osoby narodowości przykładowo francuskiej albo belgijskiej i przekonują je do działania w ramach np. Państwa Islamskiego. Niestety jak podają coraz częściej służby wywiadowcze czy specjalne, wielu Europejczyków czy Amerykanów nigdy nie miałoby problemów z wyjazdem w celach turystycznych na tereny Bliskiego Wschodu, w rzeczywistości przechodząc odpowiednie szkolenia i indoktrynację. Po powrocie mogą pozostawać w uśpieniu w największych stolicach i ośrodkach Europy czy Ameryki i czekać na odpowiedni moment do ataku. Każda ofiara śmiertelna i rozgłos medialny jaki zyskają takie „samotne wilki” – jak określa się takie osoby coraz częściej w profesjonalnym żargonie – cieszy tylko i raduje organizacje terrorystyczne i sieje zamęt oraz panikę wśród zdrowych i obywatelskich społeczeństw liberalnych.

Nowe spojrzenie na bezpieczeństwo

Państwa muszą więc niewątpliwie otoczyć kwestie bezpieczeństwa własnych obywateli większą troską, a przede wszystkim – troską realną. Polityczne prowadzenie debaty wokół kwestii bezpieczeństwa niestety nie służy poważnym rozwiązaniom i gdy w ramach kampanii wyborczej partie polityczne decydują się zbudować własne poparcie wokół kilku istotnych haseł, jak chociażby zwiększenie potencjału militarnego albo uniezależnienie się od jednego dostawcy surowców energetycznych – po wygraniu wyborów należy oczekiwać konkretnych zmian w ustawach lub działaniach rządowych. Wszystko to sprawia, że partia sprawująca władzę może bardzo skutecznie poprawić stan bezpieczeństwa państwa, ale także niesamowicie mu zaszkodzić, jeśli zamiast rozważania długofalowych konsekwencji własnych działań, politycy rządu będą chcieli rozgrywać interesy w krótkiej perspektywie, regularnie zmieniając front. Polityka bezpieczeństwa narodowego wymaga stabilności i pewnego konsensusu ponad podziałami politycznymi, albowiem w przeciwnym wypadku po odejściu rządu od władzy, nowi politycy będą z pewnością chcieli rozpocząć naprawę państwa od napisania nowych ustaw i obrania nowych kierunków właśnie na tych polach.

Porozumienie polityczne ponad podziałami wydaje się być w niektórych warunkach społeczno-politycznych kompletnie nieosiągalne. Niemniej bardzo ważne jest, aby zgodzić się co do kilku fundamentów, bez których nie może być mowy o silnym i bezpiecznym państwie zdolnym do obrony własnej suwerenności i niepodzielności terytorialnej. To takie kwestie, jak obecność w silnych sojuszach lub posiadanie zadeklarowanych i mocnych sojuszników, którzy mają konkretne możliwości militarne i zobowiązania polityczne do stawania w obronie swojego mniejszego sojusznika. To jednak instrument dużo mniej stabilny niż posiadanie własnych zdolności do odstraszania, w głównej mierze rozumianych jako silna narodowa armia – dobrze wyposażona i profesjonalnie przeszkolona oraz liczna. Dywersyfikacja dostaw najważniejszych surowców dla krajowej gospodarki i przemysłu, a także posiadanie własnych rezerw finansowych i mocnej waluty – to kolejne istotne czynniki decydujące o faktycznym poziomie bezpieczeństwa państwa.

Read Full Article

Wielkość sojuszu wojskowego, w którym znajduje się dane państwo, ma kolosalne znaczenie dla jego możliwości obronnych. Ale dla faktycznego zagwarantowania sobie bezpieczeństwa, taki sojusz musi jeszcze faktycznie działać solidarnie, lojalnie i jednogłośnie w przypadku każdego zagrożenia – co w świecie polityki, dyplomacji i gospodarki nigdy nie ma miejsca. W efekcie o szansach przekonania organizmu jak NATO czy ONZ do wystąpienia zbiorowego w obronie swoich interesów, państwo potrzebuje niesamowitego wsparcia najważniejszych państw. Mała wyspa na Pacyfiku na pewno będzie musiała wyjątkowo mocno zabiegać o zainteresowanie międzynarodowych mediów i opinii publicznej swoją sytuacją geopolityczną, zanim mocarstwa jak Niemcy, USA czy Anglia podejmą temat w instytucjach międzynarodowych jak NATO czy ONZ.

Read Full Article

Służby mundurowe i inne specjalne służby bezpieczeństwa, powołane przez rząd i inne stosowne organy do pilnowania bezpieczeństwa wewnętrznego w państwie, niejednokrotnie muszą także działać w odpowiedzi na konkretne zagrożenie międzynarodowe. Dzisiaj, w dobie wielkiej globalizacji, niejednokrotnie państwo czy dane miasto, staje się świadkiem brutalnego ataku będącego częścią chociażby globalnego terroryzmu. Służby powołane do tej pory wyłącznie do pilnowania porządku publicznego i ładu społecznego czy funkcjonowania obywateli w zgodzie z prawem państwa, muszą dzisiaj niejednokrotnie działać w odpowiedzi na takie międzynarodowe zagrożenia. A to stawia je przed koniecznością stałego rozwijania własnych metod operacyjnych i strategii śledczych. Przejmowanie informacji i skuteczne inwigilowanie środowiska przestępczego czy terrorystycznego w XXI wieku wymaga nie tylko klasycznych metod operacyjnych, ale też umiejętnego zastosowania nowoczesnych narzędzi, głównie w wirtualnej przestrzeni, gdzie coraz częściej planowane i organizowane są ataki czy zamachy.

Nie trudno wyobrazić sobie także sytuacje, w których to elementy infrastruktury krytycznej dla bezpieczeństwa państwa, jak tamy i systemy bezpieczeństwa przeciwpowodziowego, elektrownie czy oczyszczalnie wody – mogą zostać zaatakowane z zewnątrz. Coraz rzadziej ryzykiem jest klasyczny atak polegający na wniesieniu jakiegoś niebezpiecznego ładunku na teren takiego wielkiego kompleksu czy zdetonowanie bomby. Poważniejsze staje się zagrożenie cyberatakami, ponieważ praktycznie każda wielka konstrukcja budowlana jak elektrownia czy tama, posiada własne automatyczne systemy teleinformatyczne. To Internet i programy komputerowe zarządzają przez większość czasu poszczególnymi procesami, mającymi wpływ na bezpieczeństwo i życie tysięcy lub milionów osób w całym regionie. Dokonanie sprawnego cyberataku na taki obiekt i wyłączenie pewnych zabezpieczeń czy przesterowanie procedury w taki sposób, aby uszkodzić cały kompleks – jest bardzo poważnym zagrożeniem w XXI wieku. Niewątpliwie więc służby specjalne i inne organy bezpieczeństwa państwa muszą robić wszystko, aby posiadać jak najlepszych specjalistów w dziedzinie cyberbezpieczeństwa po swojej stronie – co oznacza wzrost wydatków na służby mundurowe, specjalne i wojsko.

Wzrost wydatków na wojsko jest przez społeczeństwo liberalnej demokracji akceptowany tylko i wyłącznie w przypadku niepodważalnego zagrożenia międzynarodowego. W okresie wielkiego pokoju i licznych sojuszy demokratycznych, nie ma większego sensu inwestowanie kolosalnych środków w armię. Ostatnie dekady w Unii Europejskiej to właśnie takie złudne przekonanie o bezpieczeństwie gwarantowanym licznymi sojuszami dyplomatycznymi i w momencie, gdy potęgi jak Francja i Niemcy kompletnie nie interesowały się rozwojem własnej armii, Rosja z roku na rok wydatki budżetowe na wojsko pomnażała. Dzisiaj, w dobie oczywistych napięć i konfliktów z rosyjskimi mniej lub bardziej formalnie występującymi oddziałami, takie wydatki na wojskowość są nie tylko zrozumiałe, ale coraz częściej wymagane przez opinię publiczną. W ostatniej kampanii prezydenckiej w Polsce nikt nie podważał konieczności zwiększenia progu finansowania polskiej armii z budżetu krajowego do wysokości dwóch procent PKB.

Read Full Article

Zagadnienia polityki bezpieczeństwa państwa w niektórych sytuacjach i regionach, mają kolosalny wpływ na funkcjonowanie całego społeczeństwa, Narodu, a wreszcie – państwa. Położenie i uwarunkowania geopolityczne, na które składa się także potencjał ekonomiczny i sojusze dyplomatyczne państwa, to tylko jeden z wielu elementów, które mogą na długie dekady czy wieki determinować zagadnienia bezpieczeństwa. Niekiedy głównym wyzwaniem państwa jest utrzymanie wewnętrznej spójności i bezpieczeństwo nakierowane do środka własnego państwa staje się tam dominującym zagadnieniem. Tak dzieje się chociażby jeśli w państwie działa wiele aktywnych mniejszości narodowych, wśród których spory odsetek w ostatnich dekadach mocno się zradykalizował. Problemem są też na pewno nastroje separatystyczne, dostrzegalne w coraz większej liczbie państw do tej pory nie mających z tym problemów, jak Hiszpania czy Anglia.

Zupełnie inaczej wygląda kwestia bezpieczeństwa międzynarodowego, rozumianego przede wszystkim jako zdolność do zabezpieczania własnej suwerenności i niepodzielności terytorialnej. Do zapewnienia takiego bezpieczeństwa potrzebna jest nie tylko własna silna armia – wręcz przeciwnie, niekiedy własna armia może być ograniczona, o ile trwa się w silnym wojskowo i stabilnym politycznie sojuszu międzynarodowym. Sama obecność w strukturach Unii Europejskiej, a przede wszystkim NATO, daje poniekąd teoretyczne bezpieczeństwo i gwarancję, że w przypadku agresji z zewnątrz, każdy z członków otrzyma równoczesne wsparcie wszystkich sojuszników. Taki polityczno-militarny sojusz wydaje się być najbezpieczniejszym sposobem na zapewnienie sobie przez liberalny nowoczesny świat demokracji bezpieczeństwa przed wszelkim zagrożeniem z zewnątrz.

Polityka sojuszników

Faktem jest jednak, że nawet w takich sojuszach położenie i znaczenie geopolityczne ma kolosalne znaczenie dla kwestii bezpieczeństwa. Państwa położone chociażby w Europie Wschodniej, jak Polska będąca członkiem NATO, czy Ukraina dopiero aspirująca do UE i NATO, są jednak o wiele mocniej narażone na wszelkie nieprzyjemności zza wschodniej granicy, aniżeli chociażby Hiszpanie czy Portugalczycy. Nie dziwi więc, że w okresie największej rosyjskiej agresji na wschodzie Ukrainy to Polacy najmocniej podnosili obawy przed powrotem do imperialistycznej polityki rosyjskiej, a kraje półwyspu Iberyjskiego kompletnie nie czuły się w tym czasie zagrożone polityką Putina i postulowały, aby Unia patrzyła w ogóle w innym kierunku podczas ustalania strategii bezpieczeństwa.

Dlatego niejednokrotnie to kwestia znaczenia dyplomacji danego rządu wpływa na pozycję państwa w strukturach takich wielkich organizacji. Malutkie podmioty, nie mające realnych partnerów politycznych w państwach jak USA, Niemcy, Anglia czy Francja, w rzeczywistości nie mają wielkich szans zainteresować NATO czy ONZ swoimi problemami natury bezpieczeństwa. Tym czasem państwa jak Polska w ostatnich latach bardzo podniosły swój status na arenie międzynarodowej i mogą dość wyraźnie wskazywać mediom i instytucjom europejskim czy międzynarodowym konkretne tematy do rozpatrzenia. Wszystko to sprawia, że mimo obecności bardzo agresywnie nastawionej do nas Rosji, Polska i tak czuje się względnie bezpiecznie, co nie oznacza, że nasza dyplomacja rezygnuje z prób przekonania NATO czy ONZ do aktywniejszego lokowania infrastruktury wojskowej i jednostek sojuszniczych armii na terenach Polski, czyli wschodniej flanki NATO.

Bądź co bądź, większość ekspertów ds. bezpieczeństwa zgadza się, że to Polska stanowi ostatni, najbardziej wysunięty na wschód teren NATO, który w razie jakiejkolwiek agresji czy powrotu do retoryki zimnowojennej – będzie pierwszym zaatakowanym i pierwszym, który będzie bronił integralności całego paktu północnoatlantyckiego. Dlatego zabiegi Polski o zwiększenie integralności tego sojuszu i skuteczniejszych działań, także w zakresie planowania i strategii bezpieczeństwa na wschodzie. Ponieważ jednak to zgoda kilkunastu wiodących krajów byłaby niezbędna do podjęcia takich działań – będzie to niesamowicie trudne do osiągnięcia. Nie wszystkie państwa chcą bowiem w równym stopniu iść w dalszy konflikt polityczny z Rosją i dla wielu przedstawicieli międzynarodowej dyplomacji należy robić wszystko, aby Rosji nie irytować, a to oznacza chociażby całkowity brak zgody na umieszczanie dodatkowych wojsk na wschodzie NATO. Chociaż więc interes rozumiany jako bezpieczeństwo międzynarodowej jest w sposób oczywisty zagrożony, to jednak partykularne interesy poszczególnych członków sojuszu sprawiają, że nie jest on w stanie działać zdecydowanie, dynamicznie ani jednogłośnie.

Tworzenie własnej siły odstraszania

Liczenie na międzynarodowe sojusze już okazywało się w Polsce bardzo zgubną koncepcją i wielokrotnie w przeszłości, jak pokazuje historia, Polacy pozostawali bez większego wsparcia na arenie międzynarodowej. Pomimo dyplomatycznych zapewnień, w przypadku nagłej eskalacji konfliktu lub zwiększenia się problemów wewnętrznych w państwie, to własne, dobrze zorganizowane służby porządkowe i armia są gwarantami utrzymania suwerenności, integralności terytorialnej i względnego ładu wewnętrznego. Niekiedy to armia jest zmuszona uzupełniać działania policji i innych organów powołanych do pilnowania bezpieczeństwa wewnętrznego. Czasami może to wynikać z bardzo poważnych zagrożeń konfliktem zbrojnym czy też atakami terrorystycznymi, kiedy indziej armia jest angażowana na wypadek katastrof naturalnych. Niejednokrotnie włącza się także armię do systemu bezpieczeństwa wewnętrznego w przypadku wielkich imprez masowych jak mistrzostwa Europy w piłce nożnej czy światowe dni młodzieży.

Armia na co dzień musi jednak być silna, dobrze wyposażona i jeszcze lepiej zorganizowana, zarządzana przez doświadczonych dowódców wolnych od nadania politycznego, nie dla zagwarantowania bezpieczeństwa wewnętrznego. Analizowanie siły wojskowej innego państwa to jedno z najważniejszych zadań każdego wywiadu, nie tylko wojskowego. Im silniejsza, liczniejsza i lepiej wyposażona jest armia danego państwa, tym mniejsze znaczenie dla jego bezpieczeństwa mają jego sojusze. Potężna armia Turecka jest w stanie samodzielnie walczyć praktycznie z każdą armią na świecie i musi dbać o swój potencjał właśnie dlatego, że nie funkcjonuje w potężnych sojuszach międzynarodowych, a jej położenie geopolityczne i struktura społeczna wróżą temu państwu mnóstwo niepokojów. Tylko z własnym dużym potencjałem odstraszania, jaki gwarantuje nowoczesna armia, państwo jest rzeczywiście w stanie poradzić sobie samo w pierwszych tygodniach albo miesiącach dużego konfliktu.

Read Full Article