Rodzaje broni ze względu na czas występowania

Jak się okazuje broń występowała już w czasach prehistorycznych. Wiadomo, że z czasem była ona coraz bardziej rozwijana, jednak na samym początku bronią był zwykły kamień.

W prehistorii broń nie była tak wymyślna jak w czasach teraźniejszych. Do najczęściej wykorzystywanych należały:

  • Kamień – służył jako narzędzie obronne przed zwierzyną. Człowiek rzucał nimi w swój cel, tak aby zranić i zabić. Człowiek żył w prymitywnych warunkach pracy. Wymusiły one na człowieku wykorzystywanie do obrony tego co dała natura. Nie potrafił organizować sobie pracy. Środowisko całkowicie zdominowało człowieka, bo proces pracy przebiegał w warunkach środowiska naturalnego lub w prymitywnych schronieniach. Człowiek bał się przyrody. Żył nieświadomy jej możliwości. Dlatego broń, którą wykorzystywał do obrony również była prymitywna.

  • Dzida jest to broń drzewcowa używana przez człowieka do walki na odległość i do starcia na bliższym dystansie. Broń uniwersalna – pomocna w samoobronie jak i przy polowaniu. Rzut dzidą nie był łatwy, szczególnie że ówcześnie nie robiono stuprocentowo symetrycznych dzid. Przed rzutem, człowiek musiał ją dobrze wyważyć w ręku. W przeciwnym razie uderzał w cel bokiem a nie grotem. Człowiek produkował ją sam, łącząc kij z kamieniem. Nie było żadnej organizacji warunków pracy

  • Oszczep – była to broń drzewcowa służąca głównie do rzucania. służył jako narzędzie do samoobrony i do polowań na dzikie zwierzęta. Człowiek tworzył oszczep z prostego, wydłużonego pręta drewnianego, ostrzył jego koniec za pomocą odłamka krzemienia i opalał w celu zwiększenia twardości, co czyniło broń bardziej skuteczną.

  • Proca broń o potężnym zasięgu i dużej sile rażenia; składała się ze sznurka i kawałka skóry umieszczonego pośrodku jego długości, który był swego rodzaju miseczką na pocisk, nie był on jednak konieczny a tylko ułatwiał ciskanie pociskiem, ponieważ zapobiegał jego przemieszczaniu. Człowiek potrafi sam zbudować procę, a co za tym idzie zorganizować prymitywny proces wytwórczy. Za pomocą swojej pracy osiąga powstanie wyrobu jednostkowego.

Jak widać powyżej nawet ludzie w starożytności starali się ulepszać swoją broń tak, aby nie tylko wspomagać się nią podczas polowania, ale również bronić się przed dziką zwierzyną i innymi plemionami. Broń wraz z rozwojem cywilizacji również się rozwijała, dzięki czemu człowiek miał możliwość lepszego życia.

W starożytności ludzie posługiwali się łukiem. Łuk – jest rodzajem sprężyny, która gromadzi, a potem gwałtownie wyzwala energię. Dokonuje się tego za pomocą cięciwy, naciąganej ręką łucznika. Do czasu wynalezienia i udoskonalenia broni palnej, to proste urządzenie było najlepszym rozwiązaniem, pod względem zasięgu, celności i szybkostrzelności. W starożytności zaczęto tworzyć nieskomplikowane systemy organizacji pracy, metody kierowania. Ludzie w starożytności musieli opanować pewne powtarzające się metody pracy. Podział zadań był ściśle określony, działania wyspecjalizowane, metody pracy podporządkowane celom panujących, właścicieli. Cele nie były ujawniane kierownictwu niższych szczebli.

You might also like

Dodaj komentarz